Selamlar!
Yine çoook uzun bir aradan sonra gelebildim buralara… Her seferinde yazmak için kafamda bir sürü düşünce belirdi ancak hayat önüme farklı farklı planlar çıkarınca ne yazık ki gelemedim. ☹ 2024’ün bitmesine sayılı günler kalmışken okuduğum kitaplar arasında unutması ve etkisi uzun sürecek olan Martin Eden ile geldim.
Kimse için kendinden vazgeçmemek… Sevdiğin hayatı ve insanlarla arana dağlar kadar uzaklık koymamak gerekiyor bazı zamanlarda. Birini gerçekten sevdiğin için mi yoksa onun ideallerine yaklaşmak için mi sevdiğinin ayrımını iyi yapmak gerekiyor. Arada var olan sınıf farkını, başarıyı elde etiğin zaman sevileceğin duygusunu önceden görebilmek gerekiyor bazı zamanlarda. Ama insanız ve bunu göremeyebiliyoruz. İdeallerimize, sevdiğimiz kişi/kişilere kavuşabilmek belki de onları mutlu edebilmek için olduğumuz kişiden farklı biri gibi görünmeye çalışıyoruz. Kimi zaman bu doğru gibi gelse de aslında o amaç sizi yavaş yavaş bırakmaya başladığında yanlış birk arar demeyelim ancak kendinden ne kadar ödün verdiğinin farkına varıyorsun. Vardığın zaman ise seni elde ettiğin başarı mutlu etmeye yetmiyor. Birlikte vakit geçirmek için kendi zamanından feragat ederek hayatını geçirdiğin dönemlerde senin ideallerin ve realistliğin karşındakiler tarafından hoş karşılanmıyor; onlar korktukları için bambaşka bir düşünce olarak görüyorlar seni. Ve sen o istediğin başarıya ulaştığın zaman eskisi kadar o amacının seni mutlu etmediğini hatta belki hissizleştirdiğini fark ediyorsun. Söylemek istediklerini söylediğin zaman bile o hissizlik devam ediyor. Ve farkına vardığın zaman asıl farkındalıkta bitmiş oluyor.
Tıpkı Martin Eden gibi… Yıl bitmeden okuduğum bir diğer kitapta Jack London’ın Martin Eden kitabı oldu. Yarı otobiyografik roman olan Martin Eden, denizci olan kahramanımızın yazar olma serüveni ile karşımıza çıkarken bu yolda hangi düşüncelere büründüğünü, karşılaştığı insanlarından hayatlarında neler bıraktığını gözlemletiyor. Kitaba başlarken biraz tereddütlüydüm; kitabı okumak iyi gelecek mi sıkılmadan okuyabilecek miyim… Tarzında birkaç soru geçti aklımdan. İlk sayfalarda bu soruların cevaplararını almış gibi olsam da okudukça aslında öyle olmadığını anladım. Romanın ana karakteri olan Martin Eden, denizci birisi olmasına karşın yazar olmak için üç yılını bunun için geçirir. Bu süreçte amacı doğrultusunda giderken düşünce yapısı, kişiliği, arkadaşları ve kendi de bir bakıma değişim yaşıyor.
Alt sınıf-üstü sınıf -burjuva- sınıfının kendinden aşağı ve cahil olarak gördükleri kişilere uyguladıkları okurken beni biraz sinirlendirsede cevaplarını kendi doğurdukları sonuçla iyi bir şekilde aldıklarını düşünüyorum. Uzun uzun yazmak yerine kısaca şu şekilde de özetleyebilirim aslında; olduğun kişiden olmak istediğin kişiye gitmek zorunda değilsin. Kendini bunun için zorlarsan bir gün başarıyı yakalama hevesin seni terk edebilir; bununla birlikte hissettiğin tüm güzel duygularda… Olduğun kişiyi duygularını, hayallerini en önemlisi kendini kaybetmeden başarıya ulaşmanın yolunu daha iyi bir şekilde yapabilirsin. Böylece başarıya ulaştığın zamanki halinle daha mutlu olacaksın.
“Halbuki düşünsene, bir zamanlar bütün masumiyetimle yüksek makamlarda outran, güzel evlerde yaşayan,banka hesabı olan eğitimli insanlar ne kadar değerli olduklarına inanırdım. “
Korkarım ne demek istediğimi anlamadın, dedi usulca Martin. “Söylemek istediğim şey şu: Beni seviyorsan, beni reddedecek kadar az sevdiğin güne göre, nasıl oluyor da şu an da beni daha çok seviyorsun?
“Haritasız ve dümensiz kalmış, gideceği limanı olmayan bir gemiydi. Kendini akıntıya bırakıp sürüklenmek, en azından hareket etmek, hayatta kalmak demekti ki içini acıtan şey de zaten buydu ; yaşamak .”
Okurken çok sevdiğim bir kitap oldu Martin Eden; 2024 yılı içinde en iyi okuduğum kitaplar arasında ilk sırada olacak. Uzun süre etkisinden çıkamayacağımı düşünüyoru. Benim için doğru zaman okuduğum andı, daha güzel kitaplarla buluşmak dileğiyle.
Keyifli okumalar…
